ΕΤΗΣΙΑ ΕΚΘΕΣΗ ΓΟΥΝΑΣ
Κάθε Άνοιξη διοργανώνεται Ετήσια Έκθεση Γούνας από το Σύνδεσμο Γουνοποιιών Καστοριάς. Η έκθεση έχει καθιερωθεί από το 1976 και αποτελεί μια από τις σημαντικότερες εκθέσεις γούνας στον κόσμο.
ΡΑΓΚΟΥΤΣΑΡΙΑ
Η ονομασία Ραγκουτσάρια, προέρχεται από το λατινικό rogatores, δηλαδή ζητιάνοι, (ακόμη rogatio στα Λατινικά σημαίνει ζητώ), αφού οι μεταμφιεσμένοι ζητούν απ'τους νοικοκύρηδες να τους δώσουν δώρα προκειμένου να διώξουν τα κακά πνεύματα.Στην αρχαιότητα οι άνθρωποι μεταμφιέζονταν σε ζώα όπως για παράδειγμα αγελάδες, ελάφια και τράγους, κατά τη βυζαντινή περίοδο απαγορεύτηκε αυστηρά αυτή η μεταμφίεση, κι έτσι σταδιακά καθιερώθηκαν άλλες μορφές μεταμφίεσης, όπως π.χ. η αλλαγή του φύλου (οι άνδρες φορούν φούστες και μαντήλια και οι γυναίκες μουστάκια και γραβάτες)Στην αρχαιότητα οι άνθρωποι μεταμφιέζονταν σε ζώα όπως για παράδειγμα αγελάδες, ελάφια και τράγους, κατά τη βυζαντινή περίοδο απαγορεύτηκε αυστηρά αυτή η μεταμφίεση, κι έτσι σταδιακά καθιερώθηκαν άλλες μορφές μεταμφίεσης, όπως π.χ. η αλλαγή του φύλου (οι άνδρες φορούν φούστες και μαντήλια και οι γυναίκες μουστάκια και γραβάτες).
Πάντως μέχρι το 1930 στα ραγκουτσάρια κυριαρχούσε η μορφή του Βάκχου.
Πέρα από τις συμβολικές ερμηνείες του εθίμου, τα Καστοριανά Ραγκουτσάρια προσδίδουν σήμερα μια εύθυμη και διασκεδαστική νότα, προσελκύοντας πολλούς επισκέπτες για ένα ξέφρενο γλέντι πέρα από τα συνηθισμένα.Τα Ραγκουτσάρια έχουν την καταγωγή τους από τα αρχαία Χειμερινά Διονύσια, και είναι γνωστά με αυτό το όνομα μόνο στη Μακεδονία και τη Θεσσαλία, στα οποία υπήρχε ο θίασος των μεταμφιεσμένων που γύριζε από σπίτι σε σπίτι, μπαίνοντας και χαριεντίζοντας με τους νοικοκυραίους ζητώντας κεραστικά και φιλοδωρήματα. Ηταν κρυμμένοι πίσω από προβιές και αυτοσχέδιες μάσκες, φροντίζοντας στην απομάκρυνση των κακών πνευμάτων που ταλαιπωρούσαν τον κόσμο των καιρών εκείνων.
Κατά την διάρκεια της Ρωμαϊκής κυριαρχίας, οι μεταμφιέσεις συνεχίστηκαν και προστέθηκαν νέες γιορτές. Οι Rogatores (ζητιάνοι), κατά την επίσκεψή τους στα σπίτια της περιοχής έπαιρναν κεραστικά και φιλοδωρήματα, διώχνοντας τα κακά πνεύματα που δυσκόλευαν τη ζωή των ανθρώπων.
Στους βυζαντινούς χρόνους, οι λατρευτικές γιορτές της Αρχαίας Ελλάδας ήλθαν σε αντίθεση με την επίσημη Χριστιανική Θρησκεία και πολλά στοιχεία χάθηκαν ή ξεχάστηκαν εντελώς. Όμως, αρκετά από αυτά κατόρθωσαν και αντέξανε τον χρόνο και τα εμπόδια, φτάνοντας ως τις μέρες μας.
Επί Τουρκοκρατίας κατάφεραν να περάσουν το κατώφλι του 20ου αιώνα σαν "τσαρανιασμένοι ραγκουτσάρηδες" (οι βαμμένοι με μαύρο χρώμα στο πρόσωπο και το σώμα).
Οι κάτοικοι έβγαιναν στους δρόμους μεταμφιεσμένοι πρόχειρα, κάνοντας επισκέψεις σε σπίτια, κυρίως των εορταζομένων και έφταναν απαραίτητα στην πλατεία στο Ντολτσό. Στο όλο σκηνικό απαραίτητα ήταν τα πειράγματα, τα φιλοδωρήματα και τα κεραστικά.
Μέχρι τη δεκαετία 1920-1930, απαραίτητη ήταν και η παρουσία του Βάκχου με την συνοδεία ενός γαϊδάρου στολισμένου με κληματόφυλλα και στηριγμένο στο σαμάρι του το ξόανο του Θεού Διονύσου, μέσα στο οποίο υπήρχε ένα μικρό βαρελάκι με κρασί.
Κατά την διάρκεια της δεκαετίας 1940-50 και την επιστροφή πολλών Καστοριανών από το εξωτερικό, άρχισαν να εμφανίζονται και οι νέες αλλαγές στην μεταμφίεση.
Τα μεγάλα και γνωστά καφενεία "Αίγλη" και "Βυζάντιο" διοργάνωναν ολονύχτια γλέντια, με παρέες μεταμφιεσμένων που άλλες ήταν μεταμφιεσμένες σύμφωνα με τα πατροπαράδοτα έθιμα, ενώ άλλες άρχισαν να υιοθετούν νέους τρόπους και πρότυπα μεταμφίεσης.
Στα μέσα της δεκαετίας άρχισε και η βράβευση των μεταμφιεσμένων από το Δήμο Καστοριάς, δίνοντας μια άλλη διάσταση στην όλη διαδικασία.
Η έναρξη του καρναβαλιού πραγματοποιείται τα Θεοφάνια, μετά την ρίψη του σταυρού και τον αγιασμό των υδάτων. Με επίκεντρο την οδό Μητροπόλεως και την πλατεία Ομονοίας οι μεταμφιεσμένοι πηγαινοέρχονται χορεύοντας και διασκεδάζοντας.
Την δεύτερη μέρα, ανήμερα του Αϊ Γιαννιού, κάθε παρέα πηγαίνει στα σπίτια (όπως γίνοταν και από παλιά), για να διώξουν τα κακά πνεύματα και να παροτρύνουν τους νοικοκυραίους να συμμετέχουν και αυτοί στο ξέφρενο γλέντι.
Την τρίτη ημέρα κορυφώνονται οι εκδηλώσεις με την μεγάλη παρέλαση (πατερίτσα) των αρμάτων και των μεταμφιεσμένων (μπουλουκιών και σχολικών ομάδων), ξεκινά από το Δημαρχείο, φτάνει στην πλατεία Ομονοίας, αφού περάσει από την οδό Μητροπόλεως και καταλήγει στην πλατεία Ντολτσό. Κατά τη διάρκεια της παρέλασης η οποία διαρκεί αρκετές ώρες, παίρνουν μέρος τα σχολεία και οι παρέες που παρελαύνουν με τα πόδια και με τη συνοδεία των οργάνων.
Στη συνέχεια βραβεύονται οι καλύτερες συμμετοχές στις διάφορες κατηγορίες (εμφάνιση, θέαμα, σάτιρα, παράδοση) με την παράδοση αναμνηστικών.
Μέσα στην καρδιά του χειμώνα και κατά τη διάρκεια των τελευταίων ωρών του δωδεκαημέρου, η πόλη της Καστοριάς παραδίνεται σ' ένα μοναδικό τριήμερο γλέντι χαράς και ξεφαντώματος, που γεννιέται αυθόρμητα μέσα στις αμέτρητες παρέες των μικρών και μεγάλων που παίρνουν μέρος.
Το τρήμερο 6, 7 και 8 Ιανουαρίου οι αίθουσες και τα νυκτερινά κέντρα, γεμίζουν από κόσμο, διασκεδάζοντας και ξεφαντώνοντας, φροντίζοντας να διατηρούν τα ήθη και έθιμα της περιοχής....
Πάντως μέχρι το 1930 στα ραγκουτσάρια κυριαρχούσε η μορφή του Βάκχου.
Πέρα από τις συμβολικές ερμηνείες του εθίμου, τα Καστοριανά Ραγκουτσάρια προσδίδουν σήμερα μια εύθυμη και διασκεδαστική νότα, προσελκύοντας πολλούς επισκέπτες για ένα ξέφρενο γλέντι πέρα από τα συνηθισμένα.Τα Ραγκουτσάρια έχουν την καταγωγή τους από τα αρχαία Χειμερινά Διονύσια, και είναι γνωστά με αυτό το όνομα μόνο στη Μακεδονία και τη Θεσσαλία, στα οποία υπήρχε ο θίασος των μεταμφιεσμένων που γύριζε από σπίτι σε σπίτι, μπαίνοντας και χαριεντίζοντας με τους νοικοκυραίους ζητώντας κεραστικά και φιλοδωρήματα. Ηταν κρυμμένοι πίσω από προβιές και αυτοσχέδιες μάσκες, φροντίζοντας στην απομάκρυνση των κακών πνευμάτων που ταλαιπωρούσαν τον κόσμο των καιρών εκείνων.
Κατά την διάρκεια της Ρωμαϊκής κυριαρχίας, οι μεταμφιέσεις συνεχίστηκαν και προστέθηκαν νέες γιορτές. Οι Rogatores (ζητιάνοι), κατά την επίσκεψή τους στα σπίτια της περιοχής έπαιρναν κεραστικά και φιλοδωρήματα, διώχνοντας τα κακά πνεύματα που δυσκόλευαν τη ζωή των ανθρώπων.
Στους βυζαντινούς χρόνους, οι λατρευτικές γιορτές της Αρχαίας Ελλάδας ήλθαν σε αντίθεση με την επίσημη Χριστιανική Θρησκεία και πολλά στοιχεία χάθηκαν ή ξεχάστηκαν εντελώς. Όμως, αρκετά από αυτά κατόρθωσαν και αντέξανε τον χρόνο και τα εμπόδια, φτάνοντας ως τις μέρες μας.
Επί Τουρκοκρατίας κατάφεραν να περάσουν το κατώφλι του 20ου αιώνα σαν "τσαρανιασμένοι ραγκουτσάρηδες" (οι βαμμένοι με μαύρο χρώμα στο πρόσωπο και το σώμα).
Οι κάτοικοι έβγαιναν στους δρόμους μεταμφιεσμένοι πρόχειρα, κάνοντας επισκέψεις σε σπίτια, κυρίως των εορταζομένων και έφταναν απαραίτητα στην πλατεία στο Ντολτσό. Στο όλο σκηνικό απαραίτητα ήταν τα πειράγματα, τα φιλοδωρήματα και τα κεραστικά.
Μέχρι τη δεκαετία 1920-1930, απαραίτητη ήταν και η παρουσία του Βάκχου με την συνοδεία ενός γαϊδάρου στολισμένου με κληματόφυλλα και στηριγμένο στο σαμάρι του το ξόανο του Θεού Διονύσου, μέσα στο οποίο υπήρχε ένα μικρό βαρελάκι με κρασί.
Κατά την διάρκεια της δεκαετίας 1940-50 και την επιστροφή πολλών Καστοριανών από το εξωτερικό, άρχισαν να εμφανίζονται και οι νέες αλλαγές στην μεταμφίεση.
Τα μεγάλα και γνωστά καφενεία "Αίγλη" και "Βυζάντιο" διοργάνωναν ολονύχτια γλέντια, με παρέες μεταμφιεσμένων που άλλες ήταν μεταμφιεσμένες σύμφωνα με τα πατροπαράδοτα έθιμα, ενώ άλλες άρχισαν να υιοθετούν νέους τρόπους και πρότυπα μεταμφίεσης.
Στα μέσα της δεκαετίας άρχισε και η βράβευση των μεταμφιεσμένων από το Δήμο Καστοριάς, δίνοντας μια άλλη διάσταση στην όλη διαδικασία.
Η έναρξη του καρναβαλιού πραγματοποιείται τα Θεοφάνια, μετά την ρίψη του σταυρού και τον αγιασμό των υδάτων. Με επίκεντρο την οδό Μητροπόλεως και την πλατεία Ομονοίας οι μεταμφιεσμένοι πηγαινοέρχονται χορεύοντας και διασκεδάζοντας.
Την δεύτερη μέρα, ανήμερα του Αϊ Γιαννιού, κάθε παρέα πηγαίνει στα σπίτια (όπως γίνοταν και από παλιά), για να διώξουν τα κακά πνεύματα και να παροτρύνουν τους νοικοκυραίους να συμμετέχουν και αυτοί στο ξέφρενο γλέντι.
Την τρίτη ημέρα κορυφώνονται οι εκδηλώσεις με την μεγάλη παρέλαση (πατερίτσα) των αρμάτων και των μεταμφιεσμένων (μπουλουκιών και σχολικών ομάδων), ξεκινά από το Δημαρχείο, φτάνει στην πλατεία Ομονοίας, αφού περάσει από την οδό Μητροπόλεως και καταλήγει στην πλατεία Ντολτσό. Κατά τη διάρκεια της παρέλασης η οποία διαρκεί αρκετές ώρες, παίρνουν μέρος τα σχολεία και οι παρέες που παρελαύνουν με τα πόδια και με τη συνοδεία των οργάνων.
Στη συνέχεια βραβεύονται οι καλύτερες συμμετοχές στις διάφορες κατηγορίες (εμφάνιση, θέαμα, σάτιρα, παράδοση) με την παράδοση αναμνηστικών.
Μέσα στην καρδιά του χειμώνα και κατά τη διάρκεια των τελευταίων ωρών του δωδεκαημέρου, η πόλη της Καστοριάς παραδίνεται σ' ένα μοναδικό τριήμερο γλέντι χαράς και ξεφαντώματος, που γεννιέται αυθόρμητα μέσα στις αμέτρητες παρέες των μικρών και μεγάλων που παίρνουν μέρος.
Το τρήμερο 6, 7 και 8 Ιανουαρίου οι αίθουσες και τα νυκτερινά κέντρα, γεμίζουν από κόσμο, διασκεδάζοντας και ξεφαντώνοντας, φροντίζοντας να διατηρούν τα ήθη και έθιμα της περιοχής....
RIVER PARTY
To river party του Νεστορίου είναι το πιο διαδεδομένο και ιστορικό φεστιβάλ ελληνικής μουσικής που έχει καθιερωθεί τα τελευταία 30 χρόνια και συγκεντρώνει κάθε καλοκαίρι στην κοιλάδα του Αλιάκμονα πάνω από 50.000 επισκέπτες κάθε ηλικίας και μουσικής προτίμησης. Σε μία καταπράσινη τοποθεσία στις όχθες του Αλιάκμονα και σε απόσταση μόλις 1 χλμ. από τον οικισμό του Νεστορίου, κάθε χρόνο στα τέλη Ιουλίου χιλιάδες λάτρεις της φύσης και της μουσικής συγκεντρώνονται για 5 ημέρες στις εγκαταστάσεις του φεστιβάλ που λειτουργεί ως χώρος κατασκήνωσης με δυνατότητα φιλοξενίας άνω των 4.000 σκηνών και όλες τις απαραίτητες διευκολύνσεις που προσφέρει ένα οργανωμένο camping (WC, ντους, μπαρ, εστιατόριο).
Το πρόγραμμα των εκδηλώσεων ανακοινώνεται μέσω Internet λίγες εβδομάδες πριν την έναρξη και περιλαμβάνει μουσικές συναυλίες σε δύο σκηνές. Στη μία από αυτές εμφανίζονται μερικά από τα μεγαλύτερα ονόματα της ελληνικής μουσικής σκηνής και στη δεύτερη συγκροτήματα νέων καλλιτεχνών.
Η διασκέδαση όμως δε σταματάει εδώ: εκτός από τις μουσικές εκδηλώσεις, ο χώρος του river party φιλοξενεί ένα πλήθος εγκαταστάσεων για παράλληλες δραστηριότητες (bungee jumping, paintball, τοξοβολία κλπ.) που θα ενθουσιάσουν τους οπαδούς των extreme sports.
Το πρόγραμμα των εκδηλώσεων ανακοινώνεται μέσω Internet λίγες εβδομάδες πριν την έναρξη και περιλαμβάνει μουσικές συναυλίες σε δύο σκηνές. Στη μία από αυτές εμφανίζονται μερικά από τα μεγαλύτερα ονόματα της ελληνικής μουσικής σκηνής και στη δεύτερη συγκροτήματα νέων καλλιτεχνών.
Η διασκέδαση όμως δε σταματάει εδώ: εκτός από τις μουσικές εκδηλώσεις, ο χώρος του river party φιλοξενεί ένα πλήθος εγκαταστάσεων για παράλληλες δραστηριότητες (bungee jumping, paintball, τοξοβολία κλπ.) που θα ενθουσιάσουν τους οπαδούς των extreme sports.
ΜΠΟΥΜΠΟΥΝΕΣ
Ένα από τα πιο γνωστά αποκριάτικα έθιμα της Καστοριάς είναι οι «Μπουμπούνες», μεγάλες φωτιές που ανάβουν στις πλατείες της πόλης την τελευταία Κυριακή της αποκριάς και γίνονται αφορμή για ένα μεγάλο παραδοσιακό γλέντι με χορούς και τοπικά εδέσματα.
Το έθιμο αυτό, όπως και τα περισσότερα αποκριάτικα έθιμα, ανάγεται στην αρχαιότητα και είναι ειδωλολατρικό. Σήμερα το άναμμα της Μπουμπούνας είναι ένα από τα πλέον διαδεδομένα έθιμα της Δυτικής Μακεδονίας και σηματοδοτεί το τέλος του καρναβαλιού. Γύρω από τις φωτιές, το βράδυ μαζεύονται οι παρευρισκόμενοι και με τη συνοδεία παραδοσιακής μουσικής από λαϊκές ορχήστρες συμμετέχουν στο γλέντι που κρατάει μέχρι το σβήσιμο της φλόγας. Ταυτόχρονα προσφέρονται διάφορα αποκριάτικα εδέσματα, κρασί, ρακή, χαλβάς, ελιές και ψητό λουκάνικο.
Οι Μπουμπούνες βρίσκονται σε όλες τις πλατείες της πόλης, με μεγαλύτερες αυτές της πλατείας Ντουλτσό, του Απόζαρι και της πλατείας Ομονοίας, αλλά και σε άλλους κοντινούς οικισμούς, όπως το Μαυροχώρι, τη Βασιλειάδα, το Βογατσικό, το Κωσταράζι, τη Διποταμιά, το Επταχώρι, τη Νέα Ζούζουλη, την Κλεισούρα, το Νεστόριο, την Οινόη, την Πεντάβρυσο
Το έθιμο αυτό, όπως και τα περισσότερα αποκριάτικα έθιμα, ανάγεται στην αρχαιότητα και είναι ειδωλολατρικό. Σήμερα το άναμμα της Μπουμπούνας είναι ένα από τα πλέον διαδεδομένα έθιμα της Δυτικής Μακεδονίας και σηματοδοτεί το τέλος του καρναβαλιού. Γύρω από τις φωτιές, το βράδυ μαζεύονται οι παρευρισκόμενοι και με τη συνοδεία παραδοσιακής μουσικής από λαϊκές ορχήστρες συμμετέχουν στο γλέντι που κρατάει μέχρι το σβήσιμο της φλόγας. Ταυτόχρονα προσφέρονται διάφορα αποκριάτικα εδέσματα, κρασί, ρακή, χαλβάς, ελιές και ψητό λουκάνικο.
Οι Μπουμπούνες βρίσκονται σε όλες τις πλατείες της πόλης, με μεγαλύτερες αυτές της πλατείας Ντουλτσό, του Απόζαρι και της πλατείας Ομονοίας, αλλά και σε άλλους κοντινούς οικισμούς, όπως το Μαυροχώρι, τη Βασιλειάδα, το Βογατσικό, το Κωσταράζι, τη Διποταμιά, το Επταχώρι, τη Νέα Ζούζουλη, την Κλεισούρα, το Νεστόριο, την Οινόη, την Πεντάβρυσο